Ο δανεισμός με ενέχυρο είναι μία από τις πιο γνωστές μορφές δανεισμού από αρχαιοτάτων χρόνων. Παρόλο που ο πιο δημοφιλής τρόπος είναι ο δανεισμός από την τράπεζα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ιδιώτες αλλά και επιχειρήσεις προτιμούν να πάνε σε ενεχυροδανειστήριο. Ενεχυριάζουν κάποιο κινητό πράγμα μεγάλης αξίας, όπως αυτοκίνητο, μηχανή ή κόσμημα, με αντάλλαγμα άμεσα μετρητά. Ειδικά κατά τη διάρκεια της κρίσης, τα ενεχυροδανειστήρια σε όλη την Ελλάδα πλήθυναν και ανέπτυξαν τις δραστηριότητες τους. Αφού ουσιαστικά αποτελούσαν τους μοναδικούς χρηματοδότες μιας αγοράς που είχε σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας.
Ωστόσο, το πρόβλημα με το ενεχυροδανειστήριο είναι η πολυπλοκότητα της κατάστασης. Ο δανεισμός αυτού του τύπου διέπεται από αυστηρούς κανόνες σχετικά με τα νόμιμα επιτόκια με βάση το Προεδρικό Διάταγμα αλλά και τον Αστικό Κώδικα. Υπάρχουν, όμως, πολλά ενεχυροδανειστήρια τα οποία λειτουργούν παράνομα και δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές του νόμου με τεράστια ζημία για τους οφειλέτες.
Ποιες παρανομίες κάνουν συνήθως τα ενεχυροδανειστήρια;
Η παράνομη λειτουργία ενός ενεχυροδανειστηρίου σχετίζεται με πολλές διαφορετικές ενέργειες που το θέτουν εκτός νόμου και πρέπει οι καταναλωτές να τις γνωρίζουν:
• Δε λειτουργούν με άδεια λειτουργίας. Όλα τα ενεχυροδανειστήρια πρέπει να έχουν την άδεια λειτουργίας τους σε εμφανές σημείο στην είσοδό τους. Αν δεν τη δείτε, σημαίνει ότι δεν υπάρχει και πρέπει να φύγετε το συντομότερο δυνατό.
• Δεν τηρούν τους νόμιμους τόκους. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι ο ανώτερος τόκος που μπορεί να συμφωνηθεί μεταξύ ιδιωτών με βάση το νόμο δε μπορεί να ξεπερνά το 25%. Έτσι, σπεύδουν να συνάψουν συμβάσεις ενεχύρου με τοκογλυφικά επιτόκια. Συμβάσεις οι οποίες δεν καταχωρίζονται στο βιβλίο για όλες τις ενεχυριάσεις και αγοραπωλησίες που πρέπει να κρατάει κάθε ενεχυροδανειστήριο.
• Δεν εκτιμούν σωστά την αξία του πράγματος. Ή μάλλον, δίνουν δάνειο που αντιστοιχεί σε πολύ μικρότερη αξία από την πραγματική. Σύμφωνα με το νόμο, το δάνειο που δίνεται από τον ενεχυρούχο δανειστή στον κύριο του ενεχυριασμένου πράγματος δεν μπορεί να είναι μικρότερο από τα 2/3 της αξίας του.
Ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν για τον οφειλέτη από αυτές τις παρανομίες;
Ο λόγος που η λειτουργία των ενεχυροδανειστηρίων καθορίζεται από αυστηρό νομικό πλαίσιο είναι ασφαλώς για να εξασφαλιστεί ο οφειλέτης. Η εξασφάλιση του έχει να κάνει με το ότι δεν θα αναγκαστεί να πληρώσει παράνομο τόκο. Αλλά και με το ότι θα πάρει το ποσό που δικαιούται με βάση την αξία του πράγματος. Όμως, μια παράνομη επιχείρηση τέτοιου τύπου κρύβει και άλλους κινδύνους. Ένας από τους σημαντικότερους είναι η πώληση του πράγματος πριν λήξει η σύμβαση. Αυτό που πρέπει να γίνει με βάση το νόμο είναι ο δανειστής να έχει στην κατοχή του ενεχυρασμένου πράγματος. Όμως ο οφειλέτης παραμένει στην κυριότητα.
Αν δεν επιστρέψει το δάνειο μαζί με τους συμφωνηθέντες τόκους μέχρι την ημερομηνία λήξης της σύμβασης, τότε ο δανειστής μπορεί να ικανοποιηθεί χρηματικά από το πράγμα. Αυτό, όμως, που συμβαίνει στην πράξη με τα παράνομα ενεχυροδανειστήρια είναι ότι ο οφειλέτης ξεπληρώνει μεν το δάνειο στην ημερομηνία που έχει συμφωνηθεί, το ενεχυροδανειστήριο, όμως, έχει ήδη εκποιήσει το πράγμα χωρίς την πρότερη συμφωνία του.
Γι’ αυτό το λόγο, είναι πολύ βασικό να απευθύνεστε σε ενεχυροδανειστήρια, τα οποία είναι γνωστά στο χώρο, τηρούν όλες τις προϋποθέσεις νομιμότητας και σέβονται τους πελάτες τους.